Hoe weet je nou of je patiënt zijn of haar medicijnen heeft ingenomen? Voor een arts houdt de zorg op wanneer de patiënt met een recept naar huis vertrekt. Het is moeilijk om ze in de thuissituatie te controleren. Voor wetenschappers was dit een reden om een heel kleine sensor te ontwikkelen en die toe te voegen aan pillen. Zo krijg je ‘ingestibles’. Sebas Eikholt van Patientempowerment vertelt over zijn fascinatie met deze inslikbare hulpmiddelen.
In de VS ontstond de noodzaak om het medicijngebruik beter te controleren. Uit onderzoek bleek dat medicijnen door bijna de helft van de patiënten niet werden gebruikt zoals voorgeschreven. En dat heeft gevolgen gehad voor de zorgkosten. Die lopen daar in de miljarden dollars: zorggebruikers worden onnodig opgenomen en hebben aanvullende medicijnen nodig.
Slimme pillen
Ingestibles zijn pillen met sensoren erin zo klein als een zandkorrel. Je slikt de slimme pil in zoals een gewone pil. Wanneer deze de maag bereikt, stuurt de sensor een signaal uit. Deze gaat naar een ontvanger die in een pleister zit. Deze pleister geeft op zijn beurt weer een signaal naar een app. Zo kan de app het medicijngebruik bijhouden en krijg je overzicht. Wanneer je een pil vergeet, word je gewaarschuwd met een alarm.
Pillen die uitvouwen
Inmiddels wordt de ingestible pil ingezet bij hartpatiënten (lees meer in dit artikel) en bij patiënten die een chemokuur ondergaan. De toekomstige pil zal niet alleen het medicijngebruik monitoren, maar ook metingen kunnen uitvoeren en zo nodig medicijnen toedienen. Zulke pillen zullen medicijncompartimenten in zich hebben, die zich kunnen uitvouwen in de maag. Zo’n pil zou zich daar een maand kunnen vestigen. Zo kan een aandoening of onregelmatigheid in een vroeg stadium worden opgespoord en behandeld. En daarmee neemt de kans op genezing toe.
Ik juich de ontwikkeling van deze inslikbare dokters toe. Ongerustheid en onwetendheid worden weggenomen. Want de sensor weet precies wat er speelt in het lichaam. Via een app op m’n smartphone krijg ik dan een alert binnen als ik bijvoorbeeld een tekort aan ijzer of vitamine B12 heb. Dan zet ik melk, eieren en groente op mijn boodschappenlijst. Of ik kom erachter dat ik misschien last heb van een allergie. Dat weet ik dan ook dankzij mijn nieuwe superdokter. Een ziekte komt te paard en gaat te voet, zeggen ze. Maar ik weet wel beter. Een ziekte komt en gaat te paard.
Sebas Eikholt (32) is werkzaam als redacteur bij het gezondheidsplatform Patientempowerment.nl. Een website over zorginnovaties, zelfregie en e-health. Hij schrijft regelmatig over de (digitale) ontwikkelingen in de zorg.
Foto: Rawpixels